Morska bogini wskoczyła mi na myśli

Morska bogini powstała w wyniku emocji, które przy posiadaniu elokwencji, zdołano wysublimować w poemat ku czci Morskiej bogini. Przyjemnych doznań. Jeżeli jakakolwiek osoba zdecyduje się wykorzystać jego treść, proszę tylko o podanie źródła.

poemat dla em

Morska bogini

Ciemnowłosa bogini, córko morskiej toni,

Wołam cię! A dusza ma ku tobie goni.

Pamiętam groźne nieba wiraże w głuchy dzień,

Kiedy mrucząc z dna morza wywołałaś mnie.

Biegłam szaleńczo  na wpół naga i bez tchu,

By ziściły się pragnienia narodzone ze snów.

Wiatr słony smagał biczem mą twarz,

O skalne jamy potykałam się raz po raz.

Fale bulgoczącej z oszołomienia krwi

Zalewały płuca, gdy przed oczyma stanęłaś mi.

Mroczna jak okręt piracki na dnie morza,

Piękna jak mewa królewska, jak ona hoża.

Ciemnowłosa bogi, pani morskiego świata

Wróci po mnie, gdy przepowiedni wypełnią się lata!

Pocałunkiem słonym zmąciła mą pracę i sen.

W groźnym niebie i sztormach łowię jej cień.

Czekałam na nią pięćdziesiąt i więcej lat,

By zapomnieć przemierzyłam dróg szmat.

Gdy wróciłam w strony moje rodzinne,

Morze jawiło mi się blade i niewinne.

Wtem wicher słony smagnął biczem mą twarz

I z morskiej toni wyłoniłaś się raz po raz.

Mroczna jak okręt piracki na dnie morza,

Piękna jak mewa królewska, jak ona hoża.

Chwyciłam cię, oplatając mocno w pół

I zamknęłam w ustach oddech twój!

I tak trwają do dziś splecione u ujścia Rzeki Radości,

A gwiazdy płaszczem srebrnym mienią je z wysokości.

11.10.2011